2 listopada br. setne urodziny obchodziła Druhna Wanda Półtawska-Wojtasik, drużynowa IV LDH-rek im. Orląt Lwowskich przy Gimnazjum i Liceum ss. Urszulanek w Lublinie (1937-39), łączniczka i kurierka tajnej Komendy Chorągwi Harcerek (hm. Marii Walciszewskiej) w Lublinie (1939-41); przyjaciółka i jedna z najbliższych współpracownic Jana Pawła II. Psychiatra, doktor nauk medycznych, była więźniarka obozu w Ravensbrück, dama Orderu Orła Białego.
PÓŁTAWSKA z Wojtasików Wanda Wiktoria, ps. Duśka, dr nauk medycznych, dr hc KUL (9.06.2008), dr hc Notre Dame Pontifical Catechetical Institute w Arlington, Wirginia (1987), psychiatra, psycholog, bliska przyjaciółka św. Papieża Jana Pawła II, obecna przy jego śmierci, harcmistrzyni.
Ur. 2.11.1921 w Lublinie; zamieszkała w Krakowie; ma 4 córki, mąż – Andrzej Półtawski był profesorem filozofii, wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.
Przed wojną – drużynowa IV DH-k im. Orląt Lwowskich przy Gimn. i Lic. ss. Urszulanek w Lublinie (1937-1939). We wrześniu 1939 r. brała udział w obsłudze K-ndy Miasta i Kuratorium Szkolnego w Lublinie, a już w październiku kolportowała prasę konspiracyjną, ulotki, organizowała zbiórki harcerskie. Łączniczka i kurierka tajnej KChH-k, a nast. ZWZ. Osobista łączniczka-kurierka k-ntki Chorągwi hm. Marii Walciszewskiej (1939-1941). Aresztowana przez Gestapo 17.02.1941 r. Więziona „Pod Zegarem” i na Zamku Lubelskim, torturowana. Skazana na karę śmierci w 1940 r., a nast. 21.09.1941 r. wywieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, nr obozowy 7709. Od 1.08.1942 r. poddawana pseudomedycznym eksperymentom (głównie chirurgicznych okaleczeń kończyn) przeprowadzanych przez niemieckich lekarzy, w tym berlińskiego profesora, prezesa niemieckiego Czerwonego Krzyża dr. Gebhardta, dr. Fischera, dr. Rosenthala, dr. Oberheusera. W obozie przebywała prawie do końca wojny, gdy została przewieziona do obozu w Neustadt-Glewe, gdzie przebywała do 7.05.1945 r. Prowadziła tajną korespondencję z rodziną, w której informowała o dokonywanych w obozie doświadczeniach medycznych, wykazy operowanych, daty operacji, nazwiska operatorów, nazwiska władz obozowych, warunki życia itp.
Po wojnie opisała swoje przeżycia obozowe w książce …i boję się snów. W l. 1952-1969 była adiunktem w Klinice Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie; 1955-1997 wykładowcą medycyny pastoralnej na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie; 1964-1972 pracownikiem poradni wychowawczo-leczniczej przy Katedrze Psychologii UJ. W 1967 zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i kierowała nim przez 33 lata, piastując stanowisko profesora. 1981-1984 wykładowca w Instytucie Studiów nad Małżeństwem i rodziną im. Jana Pawła II przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie; od 1983 czł. Papieskiej Rady ds. Rodziny; od 1994 czł. Papieskiej Akademii Życia. Współpracuje z Papieską Radą dla Pracowników Służby Zdrowia. Przez 10 lat była radną Krakowa. Wykładowca KUL. Współpracowała z Muzeum Martyrologii „Pod Zegarem”, pomagała w gromadzeniu dokumentów. Była członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Katolickich. Uczestniczyła w pracach Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. W 1995 r. zaangażowała się w kampanię na rzecz umieszczenia tablicy upamiętniającej Polki, więźniarki Ravensbrück i ofiary niemieckich lekarzy. Starania o zgodę władz muzeum zaczęły się na początku 1995 r. w związku z rocznicą 50-lecia wyzwolenia obozu. Ze względu na sprzeciw władz niemieckich wobec pomysłu przypomnienia tragedii Polek, tablicy nie pozwolono zamontować. Dopiero po rocznej kampanii w 1996 r. niemieckie władze muzeum były zmuszone ustąpić.
Znana jest korespondencja z 1962 r., skierowana do Ojca Pio przez kardynała Karola Wojtyłę, z prośbą o modlitwę, o uleczenie W. Półtawskiej z choroby nowotworowej i późniejsze podziękowanie dla papieża za skuteczną interwencję. Korespondencja listowna z Janem Pawłem II trwająca aż do jego śmierci stanowiła utajniony materiał dowodowy w procesie beatyfikacyjnym.
O przyjaźni W. Półtawskiej z Karolem Wojtyłą (Janem Pawłem II) opowiada książka Beskidzkie rekolekcje, w której jest zebrana korespondencja z prawie 50 lat; przed publikacją Beskidzkich rekolekcji rękopis został przedstawiony Postulacji Generalnej Procesu Beatyfikacyjnego Jana Pawła II w Rzymie, by nie zaszkodzić procesowi beatyfikacyjnemu Jana Pawła II; postulacja nie zgłosiła żadnych obiekcji.
O W. Półtawskiej opowiada film dokumentalny pt. „Duśka”, który wyreżyserowała Wanda Różycka-Zborowska
Odznaczona m.in. Orderem Orła Białego (2021), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą OOP (2012), Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (1999), Med. „Pro Ecclesia et Pontifice”(1981), Med. Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (1999), Med. Świętej Jadwigi Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1999), zł. odzn. „Za pracę dla m. Krakowa” (1964), Med. Prezydenta Miasta Lublin (2006), Fides et ratio – za konsekwentną obronę życia, Nagrodą im. Eugena Bolza (2006), Nagrodą im. Antona Neuwirtha Słowackiego Stowarzyszenia Forum Życia za obronę życia w kategorii osobowość zagraniczna (27 marca 2009), Hon. Obywatel Siedlec (26.10.2007), Hon. Obywatel Świdnika (28.06.2009), Hon. Obywatel Lublina (19.11.2009).
– Dąbrowski S., Harcerki z tamtych lat, s. 424 i inne; Dąbrowski S., Tryczyński S., Słownik biograficzny harcerzy Lubelszczyzny w II wojnie światowej, s. 196; I boję się snów, Wyd. Edycja Świętego Pawła Częstochowa 1998 (wydanie IV); Beskidzkie rekolekcje. Dzieje przyjaźni księdza Karola Wojtyły z rodziną Półtawskich, Wyd. Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2009; „Duśka – Filmowa opowieść o wyjątkowej kobiecie” (DVD) – film dokumentalny o Wandzie Półtawskiej. reż. Wanda Różycka-Zborowska, Wyd. Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2011; Lubelska Chorągiew Harcerek 1939-1944, s. 32 i inne.
hm. S. J. Dąbrowski